Stanisław Czerski

Stanisław Czerski urodził się w 1925 r. w Słotwinie k/ brzeska. w 1931 r. rozpoczął naukę w szkole podstawowej w Brzesku. w 1937 r. zdał egzamin do gimnazjum. w 1943 r po zdaniu egzaminu przyjęto go do Szkoły Górniczo- Hutniczo- Mierniczej. w lutym 1945 r. po uruchomieniu gimnazjum w Brzesku zdał egzaminy i małą maturę, we wrześniu zdał eksternistycznie maturę w Krakowie, a na jesieni egzamin na Wydziały Politechniczne przy AGH, wśród których jest Wydział Inżynierii Lądowej. W marcu 1946 r zajęcia politechniczne zaczęły odbywać się w koszarowych budynkach, które opuściło wojsko na ulicy Warszawskiej 24. W czasie studiów aktywnie działa w organizacjach studenckich, bierze udział w obozach oraz podejmuje różne prace. W listopadzie 1949r. uzyskuje absolutorium, a po zdaniu egzaminów przed komisją uzyskuje tytuł magistra nauk technicznych i dyplom inżyniera budownictwa. Pracę rozpoczął Państwowym Budownictwie Elektrycznym w Krakowie bo pobierał od nich stypendium w czasie studiów. 01.08.1950 przeszedł do pracy w Energoprojekcie. Tutaj skierowano go na kurs organizatorów wycieczek. W Energoprojekcie powstała grupa która w każdą niedzielę się zbierała i wyruszała pociągiem w kierunku Zakopanego wysiadając po drodze wędrowała potem z góry zaplanowaną trasą. Po powstaniu PTTK zaczął działać społecznie w Zarządzie Okręgu PTTK w Krakowie. Został Przewodniczącym Komisji Turystyki Narciarskiej. W czerwcu 1954 r. rozpoczyna pracę w PPBHiL w ZB Nr 5, po likwidacji przechodzi do pracy w Zjednoczeniu, a następnie zostaje kierownikiem budowy w ZB Nr 3 „Walcownia” a następnie Głównym Inżynierem w ZBM-3. Równocześnie zaczął w wolnych chwilach pracować społecznie w Zarządzie Oddziału PTTK w Nowej Hucie gdzie zostaje wybrany na V-ce przewodniczącego. Działa również aktywnie w kole Polskiego Związku Filatelistów. Jest współorganizatorem wielu wycieczek krajoznawczych, w góry, w Bieszczady do Gdańska i Gdyni. W 1958 r. rozpoczyna się etap wycieczek zagranicznych, na kierunek wschodni gdzie jest przewodnikiem lub kierownikiem ze strony PTTK, w 1960 r na południe Węgry, Bułgaria, Rumunia, a następnie na Kaukaz. W 1961 r. koledzy z Yacht Clubu „Budowlani” Nowa Huta w zamian na pracę społeczną w klubie zaproponowali mu udział w rejsie morskim na wyczarterowanym jachcie s/y „JURAND” do Danii i Szwecji. W 1962 r. wziął udział w rejsie krajowym, a w 1963 r. do Norwegii. Jednocześnie dużo pracuje na przystani w YC „Budowlani” Nowa Huta. Będąc na ośrodku w Trzebieży oglądając jacht typu VEGA, po powrocie z rejsu do Norwegii zapada decyzja, że powstanie Komitet Budowy Jachtu w celu pozyskania jachtu do klubu (Stanisław Czerski, Witold Gawor, Kazimierz Bednarek). Otwarto Konto w PKO i zbierano pieniądze. W 1964 r. jako delegat Klubu zostaje wybrany na Przewodniczącego KOZŻ, którą pełni do1969 r. We wrześniu 1964 r.Y.C. „Budowlani” N.H. czarteruje jacht s/y „Jurand” na rejs do Szwecji. W 1965 r. na przełomie lipca i sierpnia tradycyjnie z Ośrodka PZŻ na jachcie s/y „Jurand” brał udział w rejsie do Danii i Norwegii . W 1966 r. składa zamówienie w imieniu Komitetu Budowy Jachtu na jacht typu „VEGA”. W maju 1967 r. następuje wodowanie jachtu, który otrzymuje imię s/y „WANDA”. Bierze udział w przygotowaniu rejsu jachtu s/y „ROZUMEK” W. Białego i J. Tarasiewicza. W latach 1963 – 1977r. pełni funkcje V-ce Komandora i Komandora Klubu. Ze względu na brak jachtów regatowych dla młodzieży uruchamia stocznię jachtów CADET, OK Dinghy, Hornet, są to jachty bardzo dobrej jakości. Dzięki tej działalności nastąpił rozwój żeglarstwa regatowego w Polsce południowej Krakowie i Nowym Sączu. W 1969 r. jest organizatorem rejsu do Szwecji na Gotland i do Sztokholmu. W latach 1969-1974 r buduje kopalnie siarki w Iraku co skutkuje nieobecnością i rezygnacją z funkcji Prezesa KOZŻ Prezesa YC „BUDOWLANI” N.H. Po powrocie podejmuje pracę w Zjednoczeniu BUDOSTAL a następne zostaje Naczelnym dyrektorem Zjednoczenia INSTAL w Warszawie. W 1975 r. organizuje rejs na jachcie s/y „WANDA” dookoła Bałtyku Szwecja, Finlandia, ZSRR (Estonia, Łotwa). W 1976 r. organizuje następny rejs na s/y „WANDA” na zachód RFN, Holandia, Belgia, Anglia, w rejsach tych pełni funkcje I-go oficera. W związku z problemami z zgromadzeniem przez PZŻ materiałów do budowy kadłubów jachtów J-80 dla Ośrodka PZŻ w Trzebieży, załatwia przydział stali gatunkowej w ministerstwie dla stoczni budującej kadłuby.W 1978 r. zorganizował rejs na s/y „WANDA” do Norwegii i na Wyspy Owcze, ponieważ były sprzyjające warunki i pogoda popłynęli dalej na Islandię. Opływając wyspę dookoła weszli do Reykiaviku, gdzie po zaliczeniu kilku najważniejszych miejsc wrócili przez Skagerak i Sund wrócili do Świnoujścia. Rejs trwał 48 dni, przepłynięto 3175 Mm i został zapisany jako pierwszy jacht polski , który dotarł na Islandię. W latach 1980-1983r. ponownie wyjeżdża prowadząc budowy w Iraku i w Iranie. Wraca do Polski w1984 r. na budowę Huty „Katowice” do Biura Głównego Koordynatora na stanowisko dyr. ds. technicznych. Na przełomie maja i czerwca 1989 r. na jachcie s/y „Lajkonik” wziął udział w rejsie ze Splitu do Pireusu. Był to jego ostatni rejs morski, w ciągu 296 dni żeglugi przepłynął 16 377 Mm.W 1989 r. rozpoczął pracę w Magnitogorsku, Tobolsku oraz innych budowach prowadzonych przez Krakowski REALBUD. Pracę na budowach zakończył w 1996 r. w wieku 71lat i wrócił do Krakowa. W uznaniu a pracę zawodową został odznaczony Kawalerskim i Komandorskim Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski oraz innymi odznaczeniami państwowymi. W 1967 otrzymuje Honorową Odznakę Zasłużonego Działacza Żeglarstwa Polskiego Nr leg, 471. Teraz mógł się zająć sprawami, które czekały kiedy go nie było w kraju. Stanisław Czerski był w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych jednym z głównych motorów rozwoju żeglarstwa sportowego i morskiego w Polsce południowej. Będąc na wysokich stanowiskach zawsze interesował się sprawami Klubu i Przystani w Mogile oraz pomagał . Kiedy Yacht Club Nowa Huta sekcja żeglarska przystąpił do Yacht Klubu Polski i powstał YKP KRAKÓW został jednym z pierwszych członków. W 1993 r. Walne Zgromadzenie YKP KRAKÓW zostaje uhonorowany Tytułem Honorowego Komandora YKP KRAKÓW. W 1995 r. otrzymuje KOMANDORIĘ YKP nr leg.39. Przebywając na emeryturze zagląda na przystań, interesuje się działalnością YKP KRAKÓW, bierze udział w uroczystościach klubowych.